Read it at: click here
or below:
Εκεί που διαγράφονται οι σαφείς πορείες εδράζουν οι συγκεχυμένοι δρόμοι...
Την περασμένη Τρίτη είχα την τύχη να βρεθώ στις εγκαταστάσεις του Κινητήρα για να παρακολουθήσω τη συλλογική δουλειά επτά νεαρών χορογράφων και άλλων ερμηνευτών στην καθιερωμένη παρουσίαση χορογραφικής σύνθεσης που διοργανώνεται για δεύτερη χρονιά στα πλαίσια του Kinitiras Choreography Lab. Οι χορογράφοι, οι περισσότεροι εκ των οποίων συμμετείχαν διάσπαρτα σε επτά χορογραφίες που συνομιλούσαν μεταξύ τους, ένωσαν τις δυνάμεις τους προκειμένου να συγκροτήσουν μια ενιαία χορογραφική σύλληψη, διατηρώντας ωστόσο τη συνθήκη του ξεχωριστού στίγματος του κάθε δημιουργού. Κεντρικές θεματικές αυτού του πάζλ χορογραφιών, ήταν η πολλαπλότητα των επιλογών που καλείται να αναλάβει-συλλάβει η ανθρώπινη οντότητα και τα συναισθήματα που αυτή η διαδικασία επιλογής προκαλεί, καθώς και οι διαστάσεις της θηλυκής υποκειμενικότητας που ξετυλίχθηκαν με γλαφυρότητα μέσα από το προσωπικό ύφος κίνησης των χορευτριών.
Η επαφή μας με το δρώμενο ξεκινησε στην είσοδο με ένα ιδιότυπο σκαρφάλωμα της Θάλειας Δίτσα στις πόρτες του Κινητήρα, ένα σκαρφάλωμα σε συναισθηματικη φόρτιση, που εξελίχθηκε σε μια απεγνωσμένη πάλη της performer με τα κάγκελα, αλλά και στην συμβολική ενοποίηση της με αυτά. Προχωρώντας στην κεντρική αίθουσα του Κινητήρα, οι ερμηνευτές διαμόρφωσαν ένα δυνητικό σύμπαν κατευθύνσεων, απλώνοντας ένα νήμα σε διάφορα σημεία του χώρου. Το καθοδηγητικό νήμα μετατόπισε ακόμα και εμάς, δημιουργώντας αμέσως μια διάδραση, όπως και μια φυσική και συναισθηματική εγγύτητα με τους δρώντες. Έτσι παρομοίως με αυτούς αναγκαστήκαμε να περιχαρακωθούμε και να επιλέξουμε την τοποθέτηση μας στο χώρο. Στον πλεγματικό ορίζοντα που φτιάχτηκε οι θηλυκές φιγούρες ξεδίπλωσαν τις πορείες και τις αναζητήσεις τους, μέσα από release τεχνικές, διαντίδρασαν μεταξύ τους, ανάμεσα, αλλά ακόμα και πάνω στα δίχτυα του νήματος, τοποθετώντας το σώμα στο κέντρο ενός συμπλέγματος.
Ιδιαίτερη αισθαντικότητα μας προκάλεσε ο πρωτότυπος συνδυασμός της σωματικής κίνησης με το τραγούδι, το σιγομουρμουριτό και την ομιλία. Συνιστώντας μια ολοκληρωμένη ενσώματη επιτέλεση, ο συνδυασμός αυτός κατάργησε το σύνορο ανάμεσα στην κίνηση και την φωνή, θέτοντας μας το ερώτημα: Μήπως η φωνή μπορεί να νοηθεί ως κίνηση ή αντίστροφα η κίνηση να ιδωθεί ως φωνή; Ιδιαίτερα συμβατοί με τις χορογραφίες και μεταξύ τους ήταν οι συνδυασμοί διαφορετικών ηχητικών τοπίων (ηλεκτρονικοί ήχοι, βροχή, τουμπελέκι) και οι ανακοινώσεις του δημοσίου χώρου (Mind the Gap).
Χορογραφικά ξεχώρισαν οι βίαιες, ρομποτικές κινήσεις εδάφους και το γυναικείο δίδυμο, λίγο αμήχανο στην αρχή, που με τις μεταφορές βάρους και την αισθητηριακή ανταλλαγή ήρθε σε αντίθεση με την τυποποιημένη ανθρώπινη μάζα. Χαμογελάσαμε με το ευχάριστο σουρεαλιστικό performance, out of time and place, της κωμικής δύτριας της στεριάς στην αυλή του Κινητήρα, θυμίζοντας μας ότι στα διάκενα και στις αντιφάσεις καραδοκεί το νόημα. Ως επίλογος επιλέχθηκε ένα αμάλγαμα από τις κινησιολογικές ιδιοσυγκρασίες των πρωταγωνιστριών και η επιστροφή στο performance της εισόδου. Περιμέναμε ίσως λίγο πιο συγκλονιστικό τέλος...Συγχαρητήρια αξίζουν όμως σε όλους γιατί ήταν μια ειλικρινής προσπάθεια ενός πειραματικού εγχειρήματος με προοπτική, ροή και συνεκτικότητα.
Τα project του 2ου Kinitiras Choreography Lab παρουσιάστηκαν στο Kinitiras Studio, στις 20 και 21 Δεκεμβρίου 2011
Dancetheatre.gr 26 Δεκεμβρίου 2011
